Franse dorpsfeesten, 5 ongeschreven regels

Onze eerste maand in de Beaujolais is gevuld met vele Franse dorpsfeesten en andere speciale gelegenheden. In de zomer organiseren de gemeenten vele feesten, elke dag in een andere dorp. Als je wilt kan je dus 2 maanden lang elke dag naar een dorpsfeest. Wij gaan in ieder geval één keer per week. Daarnaast heeft Frankrijk het WK gewonnen en is Quatorze Julliet net achter de rug.

Al deze feestjes hebben mij de gelegenheid gegeven om de gebruiken en etiquette hier in Frankrijk eens goed te analyseren. Voorlopig ben ik tot de volgende ‘regels’ gekomen.

1. De aanvangstijd is niet persé de begintijd

Ons eerste feest is ‘Nuits du Vin’. Deze avond besaat uit wijnproeven en een muziek optreden. Volgens het event op facebook begon het om 5 uur. Wij zijn er om 5 uur maar er was nog niemand te bekennen, de bar was niet eens open. Na wat navraag, begon het meer om 7 uur. De band staat gepland om te starten om 8 uur. MAAR….het was die dag zo warm dat alles nog iets later begon. Ok, dus op wijnfeestjes moet je niet te vroeg zijn. Ook wij kwamen tot de conclusie dat het vanaf 8 uur pas een beetje aangenaam was.

Zelfs voor WK voetbalwedstrijden is het niet echt nodig om op tijd te komen. . De halve finale van het WK  begon om 8 uur en daarvoor zouden we nog BBQ-en. Nu blijkt het volstrekt normaal te zijn om binnen te lopen als de wedstrijd al begonnen is. In Nederland zou men al een uur van te voren gespannen voor de TV klaar zitten.

Het hoogtepunt van onze naïviteit was het Quatorze Julliet feest van een buurman waar we voor uitgenodigd waren. Op de uitnodiging stond  6 uur. Iedereen neemt een voorgerecht en nagerecht mee en zij zouden een  lam aan het spit verzorgen (zie regel 2). Na eindeloos zoeken naar de locatie, het was namelijk in een van zijn wijnvelden ergens op de berg, waren we er om 7 uur. We waren de eersten!!!! Rond een uur of 8 druppelde men pas binnen.

Na wat navraag ben ik erachter gekomen dat er geen duidelijke etiquette is wat betreft feesten en uitnodigingen. De stelregel is dat voor uitnodigingen bij vrienden thuis, het gebruikelijk is om gewoon op tijd te komen. Op tijd betekent max een half uur later dan het afgesproken tijdstip. Belangrijk is om niet te vroeg te komen. Dit is onbeleefd want dan is de gastvrouw of heer misschien nog niet klaar om je te ontvangen. Voor feestjes die weleens tot laat kunnen duren, maakt het niet uit hoe laat je komt opdagen.

De Beaujolais is trouwens een perfecte streek voor de Brabanders of Texelaars onder ons… ook hier hebben ze namelijk het ‘Beaujolais kwartiertje’.

2. Iedereen neemt wat mee

Het is heel gebruikelijk dat iedereen wat mee neemt als je bij iemand thuis uitgenodigd wordt. Eén van de redenen hiervoor is dat afspraken soms erg vrijblijvend zijn. En als je niet zeker weet of gasten komen, dan is het wel handig als ze zelf wat te eten meenemen. Een andere reden is dat het gewoon gezellig en gastvrij is.

 

Quatorze Julliet werden we dus  uitgenodigd door een wijnboer één straat verder. Er werd een lam aan een provisorisch spit gebraden (zie foto). Dit was voor Thijs al een reden om heel blij van dit feest te worden. Dit is toch wel het ultieme beeld wat hij zich van Frankrijk voorstelt, en dat al binnen de eerste weken dat we in ons huis wonen. Iedereen nam een voorgerecht en een nagerecht mee. Gelukkig vielen onze gerechten in de smaak (groene tomaten met mozzarella en basilicum en een zandtaart met banketbakkersroom en frambozen).

In het begin vragen we ons af wanneer de voorgerechten op tafel komen en of we gewoon iets kunnen pakken. Rond half 9/9 uur komt dit vanzelf op gang en rond een uur of 10 wordt het lam aangesneden. De nagerechten lijken vergeten te zijn, maar worden tegen middernacht toch nog tevoorschijn gehaald.

Ook neemt iedereen een eigen drankje mee (of liever gezegd een eigen wijn zonder label) en die worden dan ook massaal door elkaar gedronken. Rode wijn hoeven wij niet mee te nemen, aangezien we tussen de wijnboeren leven. Maar een fles wit of bubbels uit een andere streek wordt gewaardeerd.

3. Kinderen mogen mee

Fransen gaan op sommige vlakken anders om met hun kinderen dan wij in Nederland gewend zijn. Kinderen leven hier meer mee met het leven van de ouders en passen zich aan het ritme van de ouders. Kinderen, van baby’s tot tieners, gaan dan ook gewoon mee naar de feestjes. Gelukkig maar, want een oppas hebben wij hier nog niet gevonden.

Quatorze Julliet vieren wij tussen de wijnvelden en Harry en Loek rennen samen met de andere peuters en kleuters door de wijnvelden heen. Wat ook opvalt is dat de ouders niet achter hun kinderen aan lopen. Met een half oog kijken ze af en toe waar ze zijn maar meer ook niet.

Harry en Loek vermaken zich prima en samen kijken we naar het vuurwerk. We zien in de verte het vuurwerk van alle omliggende dorpen behalve die van ons eigen dorp. Om half 12 vragen de kinderen of ze alsjeblieft naar bed mogen, ze willen zelfs alvast in de auto gaan slapen! Op dat moment komen de desserts op tafel en eten we nog snel een taartje.

Wij zijn de eerste die van het feest vertrekken en ook alle andere kinderen zijn er nog. Vanuit de auto zien we het vuurwerk van ons dorp. De jongens niet, die zijn al in slaap gevallen.

Mij bevalt het wel dat kinderen zich hier meer aanpassen aan het leven en ritme van de ouders. En het Quatorze Julliet feest was een fantastische beleving voor ons allemaal!

 

4. Gastvrijheid ten top

Het bourgondische leven, wat wij zo graag willen, is hier ruimschoots aanwezig. Ik verbaas me over de extreme gastvrijheid van iedereen om ons heen. We zijn hier nog maar een paar weken maar hebben al de eerste sociale contacten gelegd. Ik had verwacht dat de bewoners hier enigszins terughoudend zijn ten opzichte van buitenlandse nieuwelingen die ook nog eens de taal niet goed spreken. Niets is minder waar. We krijgen complimenten over ons Frans (kan niet waar zijn) en mensen zijn blij met nieuwe aanwas.

Nu ons huis een beetje op orde is nodigen wij ook onze buren uit voor een borrel. Heel spannend, straks komt er niemand op dagen. Gelukkig kwamen ze er bijna allemaal. We deden het op zondagmiddag om 3 uur en hadden kaas en andere hapjes klaargemaakt. Maar niemand at van de kaasplank en ook de witte wijn en andere hapjes lieten onze gasten staan.

2 uurtjes later begonnen we aan de rode wijn die de wijnboeren meenamen. Die werd al met meer enthousiasme ontvangen. Uiteindelijk was het erg gezellig en de buren waardeerden de uitnodiging zeer. Onze conclusie: 3 uur is te vroeg, dan zijn de Fransen net klaar met lunchen en ze zijn hier sowieso meer van de rode wijn. Weer wat geleerd 😉

5. Lekker bourgondisch = geen stress

Voor  alles geldt, heb vooral geen stress! Niet over de tijd waarop je aankomt, niet over je outfit (vooral niet te opgedirkt) en niet over het eten & drinken. Het loopt zoals het loopt. Ik merk dat ik af en toe nog de neiging heb om dingen meer te plannen. Maar het gaat al steeds beter.

De afgelopen weken waren erg leerzaam qua integratie. Ik heb gemerkt dat tussen de Fransen ook weer veel verschillen zitten. Sommigen wonen hier al een heel leven, anderen hebben in het buitenland gewoond of komen uit een grote stad. Ook Fransen kan je niet over één kam scheren.